tinder’da bir devlet gördüm sanki

ah, bana koyduğun gözle de görmek mümkün

Katar’ı güvenli diye sevmek mesela,

pimi çekilmiş bir el bombası saklamak

çelik kasalarda,

kan dökerek yenmek kan yoluyla bulaşan hastalıkları

medcezirde boy vermek yalnızca

ince düşünen çocuklarla sevişmek

sadece

ince belli çay bardaklara ağlamak

aynı gecenin sabahı

bu dünyaya turistmişsin gibi

hayal kurmak olmaz

toz pembe olsa ne fark eder arsenik

cinayet süsüyle süslenmiş yılbaşı ağaçlarıyla

bir afyon sıcaklığıyla sarsalar seni mesela

bir barbie bebekle gömseler seni,

sen çürürken bir leydi gibi, zühre gibi,

plastik kalıyor ebedi

yazgın...

şu topluma

sağladığın uyumu

tavandan asılmış

buluvermek

izleyip parmaklamak kendini

kıvrılmış bedenini

dudak payı bırakmak

eski âşıklarını sakladığın

kara kutularda

yazgın ben değilim, orası ayrı

muhteşem bir yaratıksın yine de

yazı tura gibi iki yüzlü olmak kolay değil

ışıksız, nehirsiz bir dünyada narsist olmak

zaten annen giyecek gelinliğini

üzerinde kan varmış, gözyaşı varmış,

hak varmış, üç liraymış,

biri boşalmış

küçük detaylar bunlar, önemsiz

ben tanırım seni

matruşka gibi bir oğlan bul yeterli

her şeyi tükensin de

bitmesin küçülmesi..

seni son gördüğümde

cumhuriyetin son günleri gibiydi yüzün,

belki düğün makyajının ağırlığı

başlık parasından belki bir satılmışlık hissi

belki bir topraksızlık

soyadını yitirmenin getirdiği

tarifi imkânsız bir yalnızlık sanki

gerdek gecesi

kanının renk değiştirmesi

İzmir’in Atina’ya bakışı gibi

bakmandı bana belki

bir nefret, bin özlem, bir kalbin yarısı

tenin hatırladığıyla

ruhun unuttuğu arasında

bir orman adeta

benim yazgım sen değilsin, orası ayrı

küçük prens’i katleden bir bolşevik gibi

topluyorum seviştiğim prensesleri

bir cumhuriyet heykeli var aklımda

Fransız İhtilali'nden hatıra bana

kedi saçlı bir medusa gibi

yakışıyor İstanbul'a