Günlerden Perşmebe…
Sabah saatlerinde evden İmam Hatip Lisesi istikametine gidiyorum.
Tam da İmam Hatip Lisesi’nin karşısındaki iki çöp tenekesi ve yarım ekmek çöp tenekesinin dibinde…
Biraz daha yaklaştıkça inanın bir poşetin içinde 3-4 ekmek bayat ıslak duruyor.
Hey allah’ım! Bu ne ya… İnsanlarımızda günahın ne olduğunu unutmuşlar. Umurlarında bile değil herhalde…
Ya ekmek almak için parayı zor buluyor ama biraz bayat oldu mu ekmek çöp tenekine…
Oysa bayat ekmeğin de kullanılacağı yemeklerde de kullanılabilir. Çorbaya, köfteye, dişleri olmayanlara ilaç gibi olur.
Yapmayın annem! Yapmayın kızım-oğlum! Hiç olmazsa günahtan korkun!
Ekmek bu… Olmasa karnın doymaz. Kırıntılarını bile ye! Yokluğunda ve ya azlığında deli danalar gibi bağırırsınız.
Belediye yetkililerine buradan sesleniyorum:
İnanın çöp işine görevlendirilen işçilere lütfen söyleyin.
Bu konuda biraz olsun dikkat etsinler.
Bayat ekmeğe bir gün muhtaç olursunuz. Unutmayın! Ekmek nimettir! Onu taş gibi yere atamayız. Onun yeri daima ekmek sepetidir, çöp tenekesi değil.