Lüleburgaz’da ayakkabı boyacılığı yapan Abdurrahim Kavasoğlu, 15 yaşında çırak olarak başladığı meslekte 61 yılı geride bıraktı. Uzun yıllar yağmur, çamur, kar demeden Lüleburgaz sokaklarında dolaşan Kavasoğlu, boyacılık ile ailesinin geçimini sağlıyor.

Lüleburgaz’da ayakkabı boyacılığı mesleği ile uğraşan 76 yaşındaki Abdurrahim Kavasoğlu, ömrünün büyük bölümünü ayakkabı boyacılığı mesleği ile geçirdi.

15 yaşında çıraklık ile mesleğini icra etmeye başlayan Kavasoğlu, aile geçimine katkı sağlamaya başladı. 21 yaşına geldiğinde seyyar şekilde mesleğini yapmaya başlayan Kavasoğlu, hayatının 61 yılını Lüleburgaz’ın sokaklarında geçirdi.

Yağmur, çamur, kar dinlemeden ayakkabı boyacılığı ile geçimini sağlayan ve 9 kardeşi olan Kavasoğlu, ev ekonomisine katkıda bulunmak amacıyla erken yaşta meslek hayatına atılmak zorunda kaldı.

15 YAŞINDA MESLEĞE BAŞLADI

15 yaşından önce de çeşitli işlerde çalıştığını, 15 yaşında ise ayakkabı boyacılığına başladığını belirten Abdurrahim Kavasoğlu; “Ben 21 yaşımda seyyar olarak bu mesleği yapmaya başladım fakat 15 yaşında çıraklık başladı. Birisinin yanında öğrendim işi ve ayakkabı boyadım.

Babam hammalık yapardı, abim de ayakkabı boyacısıydı. O zamanlar fabrika, sanayi falan yoktu buralarda. Yapacak meslek seçenekleri azdı ve ayakkabı boyacılığı o zamanlar talebi olan bir işti. Bir rahmetli abim daha var Hasan adı, o da boyacıydı. Ben de işin talebi olduğu için yapmaya başladım o zamanlar.

9 kardeştik ve ev kalabalıktı, eve katkıda bulunmak gerekiyordu ve bu yolu seçtim” dedi.

“SEVMEDEN BU İŞ YAPILMAZ”

Kavasoğlu; “Bundan 20 sene evvel 1 TL’ye 50 kuruşa ayakkabı boyuyorduk, bugün 20 TL. Ayakkabı boyamak için bu fiyat fazla ama işte yok zaten. Eskiden herkes deri ayakkabı giyerdi, bugün bez giyiyorlar. Suni ayakkabı giyiyor herkes. Deri ayakkabı alabilir mi çoğu insan onu da bilemem.

Bundan beş sene evvel 150-200 TL olan ayakkabı bugün 2 bin, 2 bin TL civarı. Lüks almak istersen 6 bin TL civarı. Bir ev kirası 15-20 bin TL olur mu? Evvel zamanlarda 50-100 TL civarıydı kiralar.

İnsanlar o zamanlar tercih ederdi boyacılığı, tamiri. Kendisi boyasını alıp boyamak istiyor insanlar artık. Halk çekiniyor artık herhangi bir şey almaya çünkü geliri az. Elektrik, doğalgaz, su giderleri uçtu. Bende doğalgaz yok, soba var ama kömür alacak para var mı? Her şeyden kısmak zorunda kalıyoruz” ifadelerini kullandı.

“GÜNDE 4-5 MÜŞTERİ”

Sözlerine devam eden Kavasoğlu; “Günde 4-5 müşteri geliyor. Yetiyor mu? Şükürler olsun. Akşam eve gidince eşim bana bir çorba kaynatırsa, bayatta olsa ekmeğimi önüme koyarsa ben yastığa kafamı huzurlu koyarım.

Boyacılık artık talep edilmiyor fakat şöyle bir nokta var; insanlar kendi ayakkabısını benim gibi boyayamaz. Özellikle renkli bir ayakkabıdan bahsediyorsak katiyen bunu yapamazlar. Her işin bir inceliği, zanaat tarafı var. Bana renkli bir ayakkabı ile gelirse müşteri işimin inceliği oradan başlıyor.

Pembe ve bej rengi gibi ayakkabıyla gelindiği durumlarda boyaları karıştırmak ve doğru renk tonunu yakalamak lazım. Ha müşteri yıkamayı da tercih edebilir, bir şey diyemem ama ayakkabıyı yıpratmaya ne gerek var?

“HALKIN HER KESİMİNE HİTAP EDERİZ”

Halkın her kesimine hitap ettiklerini ve saygıda kusur etmediklerini belirten Abdurrahim Kavasoğlu; “Bizim işimiz öyle bir iş ki; valisi gelir, kaymakamı, polisi gelir. Sarhoşu, keşi, hepsi gelir fakat hepsini saygıyla karşılıyoruz. Bir sorun çıkmaz. Parası mı yok? Gitsin. Zorla alamam, bir şey diyemem. Alt tarafı bir boya, boyarsın işine bakarsın. Önemli olan insanlık” diyerek sözlerini noktaladı.